بحثی در باب نور

مشخصات کتاب

شماره کتابشناسی ملی : ایران75-18407

سرشناسه : کورانی، علی

عنوان و نام پدیدآور : بحثی در باب نور/ کورانی، علی؛ شفیعی سروستانی، اسماعیل

منشا مقاله : ، موعود، ش پ.ش 1، (آبان 1375): ص 39 _ 44.

توصیفگر : اسلام

توصیفگر : غیبت امام زمان

توصیفگر : محمدبن حسن(عج)، امام دوازدهم

بحثی در باب نور

ص: 1

بحثی در باب نور

شیخ علی کورانی، ترجمه: ابراهیم شفیعی سروستانی

همچنانکه راهمان را به طرف بقیع ادامه می دادیم دوست همراه من باز سؤالش را تکرار کرد که:

- چه شده که این همه ساکت و تو فکری، مثل اینکه در عالم دیگری سیر می کنی... آیا اتفاقی برایت افتاده است؟

- نه، اتفاقی برایم نیفتاده است.

- آیا فراموش کرده ای که ما در مدینه الرسول هستیم. جایی که محل اقامت حضرت صاحب الامر ارواحنافداء است؟

- فکر مرا این حدیث امام صادق ((علیه السلام))، مشغول کرده که می فرماید:

صاحب این امر را چاره جز غیبت نیست و در این غیبت ناچار به کناره جویی» است و بهترین منزل برای او جمدینه ج طیبه است و او با وجود آن سی نفر هیچ بیم و هراسی ندارد.» (1)

مساله ای به این عظمت چگونه فکر و حواس مرا مشغول نکند؟! نور خدا در زمین و حجت او بر بندگانش، در شهری که ما الان در آن هستیم زندگی می کند و ما هیچ صحبتی از او و نشانه های او نمی کنیم؟

آیا این کلام خدا را نخوانده ای که:

خدا نور آسمانها و زمین است. مثل نور او چون چراغدانی است، که در آن چراغی باشد جوج آن چراغ در آبگینه ای جوج آن آبگینه گویی ستاره ای است تابان، که جآن چراغ ج از روغن درخت پربرکت زیتونی که نه شرقی است و نه غربی بر افروخته شود که روغنش جاز درخشندگی ج گر چه آتشی به آن نرسد نزدیک است روشنی دهد، روشنی بر روشنی است; خدای هرکه را خواهد به نور خود راه نماید; و خدای به همه چیز داناست. جآن چراغ ج در خانه هایی است که خدای رخصت داده است که بالا برده و بزرگ داشته شوند و نام وی در آنها یاد شود و او را در آنجا بامدادان و شبانگاهان به پاکی ستایند.

مردانی که بازرگانی و خرید و فروش ایشان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و دادن زکات باز ندارد، و از روزی می ترسند که دلها و دیدگان در آن روز دگرگون شود.» (2)

یعنی اینکه برای نور خداوند عزوجل بر روی زمین مرکزی است که مانند چراغدان» است. خداوند تعالی این مثال را برای مردم ساکن بر روی این زمین زده است!! پس این نور الهی و آن چراغدان و چراغ فروزان نان مفسرین را پذیرفت که آیه بعد از آیه نور که می فرماید: در خانه هایی که خداوند رخصت داده که بالا برده و بزرگ داشته شوند.» (3) هیچ ارتباطی با آیه ماقبل خود ندارد؟ چگونه می توانیم چشمانمان را بر روی این حدیث نبوی، که آن را از طریق اهل بیت روایت می کنیم و سیوطی و ثعلبی هم آن را به طریق خود روایت می کنند، ببندیم که می فرماید: این نور الهی در این خانه هاست و این خانه ها هم خانه های پیامبران و امامان است.»؟!

سیوطی در درالمنثور» می گوید:

ابن مردویه از انس بن مالک و بریده روایت کرده است که: رسول خدا (ص)، این ی که خداوند رخصت داده که بزرگ داشته شوند» در این هنگام مردی برخاست و پرسید: منظور از این خانه ها چیست، ای رسول خدا؟ آن حضرت فرمود: خانه های پیامبران. آنگاه ابوبکر برخاست و با اشاره به خانه علی و فاطمه پرسید: آیا این خانه هم از جمله آنهاست؟ رسول خدا فرمود: بله، این خانه از برترین آن خانه هاست!» (4)

چگونه خود را با تفسیر مفسرین این آیه قانع کنیم که گفته اند: مراد از خانه ها در این آیه مساجد است و مراد از چراغدان» نور خدا در زمین همان چلچراغ مساجد است که مردم آن را با شمع و نفت و برق روشن می کنند.»؟!

آیا ندیده ای که مطلع آیه یعنی الله نورالسموات والارض» زمینه را برای مطالب بعدی آماده می سازد و به عبارتی مطالب بعدی را خلاصه می کند... پس خداوند عزوجل نور آفرینش آسمانها و زمین، نور استمرار وجود و حیات آنها، و نور جمله آنچه در میان آنها واقع شده، می باشد. و او را در هر دوره ای نوری است در زمین، بسیار شبیه به چراغی که در چراغدان قرار دارد و خداوند هرکس را که بخواهد بدان هدایت می کند.

و این مضمون حدیث متواتری است که می فرماید: خداوند تعالی هرگز زمینش را از حجت خالی نمی گذارد، خواه این محبت آشکار و شناخته شده باشد، و خواه ترسان و گمنام.» (5)

بعد از زیارت بقیع، دوستم پیشنهاد کرد که در کنار دیوار بقیع بنشینیم و صحبتی را که درباره حضرت مهدی (علیه السلام)، داشتیم ادامه دهیم، پیشنهادش را پذیرفتم و او گفت: